အဲ့ဒီဗိုင္းရပ္စ္ေတြကို ေျပာျပလိုက္ပါ

ငါတို႔မနက္ျဖန္ကို
(သူတို႔) သို၀ွက္ပစ္လိုက္ၾကတယ္..
ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္
အတြင္းဘက္မွာ ပြက္ေလာညံလို႔..
ပါးစပ္ေတြ ပိတ္ထားရေပမယ့္
လက္သီးေတြ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္ၾက…
အေၾကာင္းမဲ့ အာဃာတ တရားေတြနဲ႕
မိုက္ရူးရဲေနတဲ့ ေကာင္ေတြ
ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ မလံုစြာနဲ႕
စည္းေတြ အထပ္ထပ္ ျခားနားထားၾကရဲ႕..
ငါတို႔ ျပက္ရယ္ျပဳလိုက္ၾကတယ္..
ၿပီးေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ၾကတယ္
အဲ့ဒီတံတိုင္းေတြက..
ငါတို႔ ေျခလွမ္းေတြကို မဆုတ္တြန္႔သြားေစဘူး..
(၀မ္းနည္းပါတယ္….)
ဒါဟာ မင္းတို႔ထင္သလို ဇာတ္သိမ္းခန္း မဟုတ္ေသးဘူး
အခုမွ… ငါတို႔ အာသီသေတြ ပိုၿပီး နီေစြးလာတယ္
အခုမွ.. ငါတို႔ ပို ႏိုးၾကားလာၾကတယ္..
အခုမွ.. ငါတို႔ေတြ အင္အားျဖစ္လာၾကတယ္..
ညက ေမွာင္ပိန္းေနတာေတာင္
ငါတို႔ ခရီးဆက္ရဲၾကၿပီ…
ငါတို႔အတြက္ အလင္းေတြ ျပန္ရရွိဖို႔
နီးကပ္လာၿပီမွန္း ငါတို႔ သိလိုက္ၾကၿပီ
ျပတင္းတံခါးတိုင္းဆီမွာ.. ငါတို႔ခြန္အားေတြ အျပည့္ ရွိလာခဲ့ၾကၿပီ
ငါတို႔ ညႇပ္ဖိနပ္သံေတြဟာ…
မင္းတို႔ ရွဴးဖိနပ္သံေတြကို ဖံုးလႊမ္းသြားၾကေတာ့မယ္..
ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြေရ..
ဒါမွမဟုတ္ ရူးႏွမ္းေနတဲ့… ေသခ်င္းဆိုး ဗိုင္းရပ္စ္ေတြေရ..
ငါတို႔.. မင္းတို႔ဆီ.. ရဲရဲႀကီး ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါၿပီ….။
*****
ဒီကဗ်ာကို မင္းယြန္း ဆီကေန ယူၿပီး တစ္ဆင့္ ျဖန္႔ေ၀ပါတယ္ေနာ္...

*****