ဘေလာ့ဂ္ေပၚကလက္မွတ္ေလး

ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးခ်င္ၾကတဲ့ သူမ်ားအတြက္ ညေလးကို တက်ီက်ီ လာေအာ္လြန္းလို႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလံုး ေက်နပ္ႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ မရွင္းေသးရင္လဲ ထပ္ေမးႏိုင္ပါတယ္။ ေလသံကို ခပ္မာမာေလး ေျပာၿပီးသကာလ ပို႔စ္ကိုေတာ့ ဆက္လက္ရႈစားၾကပါရန္ ဟိ (ခ်ိတ္ခ်ဳိးေၾကးေနာ္)။
*****
အဲ့ဒါကို "ဦးလေရာင္" က တင္ထားေပးၿပီးသားပါ။ သူ႔ဆီ လူအသြားနည္းလို႔ မသိၾကတာ ေနပါလိမ့္မယ္။ ညေလးကပဲ ထပ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ (အေတာ္ပဲေလ ေခါင္းထဲကလဲ ပို႔စ္မထြက္ေသးတာနဲ႔) ။

Signature ဆိုဒ္ထဲ၀င္ၿပီး လိုခ်င္တဲ့ နံမယ္ရိုက္ထည့္ ၿပီးရင္ Next Step နဲ႔သြား Font Design ေရြး (စာလံုးဒီဇိုင္းက ၁ ကေန ၁၂၀ ထိ ေရြးယူလို႔ရပါတယ္)။ စာလံုးကို ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ေရြးၿပီးရင္ အဆင့္ဆင့္ ဆက္သြားၿပီး အရြယ္အစား၊ အေရာင္ နဲ႔ စာလံုးပံုစံကို အတန္းလိုက္ လိုခ်င္လား အေပၚေထာင္မလား ႀကိဳက္ရာ ထပ္ေရြးပါ။ ၿပီးလို႔ Next Step နဲ႔သြားၿပီးရင္ေတာ့ သူက ေမးခြန္းသံုးမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္လို လိုခ်င္လဲ လာေမးပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေအာက္ဆံုးက Want to use this signature? ဆိုတာကို Click လိုက္ရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္ ေရာက္သြားၿပီး Generate HTML Code ဆိုတာကို လာေပးပါလိမ့္မယ္။

အဲ့ဒါကိုမွ Click လိုက္ရင္ေတာ့ Generate a code for my handwritten signature ဆိုတာကို ထပ္တစ္ဖန္ Click ရပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ Coding ေလး လာေပးပါလိမ့္မယ္ အဲ့ဒီ Coding ကို Setting ေအာက္ Fomatting ထဲက Template ထဲမွာ အေသ သေဘာမ်ဳိး ညေလးက ထည့္ထားေပးလိုက္တယ္။ ဒါမွ ထပ္ခါထပ္ခါ ယူမေနရေအာင္ တစ္ခါတည္း အလုပ္ ၿပီးသြားတာေပါ့။ Sign ေလး လိုခ်င္ရင္ ထည့္လို႔ရၿပီး မသံုးခ်င္ရင္ ဖ်က္လိုက္ယံုပဲ။ အင္း သိၾကမွာပါ ညေလးက ဆရာလုပ္တာ ဟုတ္ဘူးေနာ္ ေျပာရင္းနဲ႔ တစ္လက္စတည္း အကုန္ေျပာေပးလို္က္တာ။

ညေလးရဲ႕ Template ထဲမွာဆိုရင္ Dropcaps ေတြေရာ ဒီ့ျပင္လိုခ်င္တဲ့ Coding ေတြနဲ႔ေရာ ရႈပ္ပြေနတာပဲေလ။ ပို႔စ္တစ္ခုတင္ရင္ မသံုးတဲ့ Coding ေတြ ျပန္ဖ်က္ေနရတဲ့ တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိပါတယ္။ က်န္တာအားလံုး အဆင္ေျပပါတယ္။

ဆိုဒ္လင့္ခ္က ေအာက္မွာေပးထားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ....
"Signature Site"

*****

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...>>>>

ရွိေတာ့ဘူးကုန္သြားပီ...။

ျမတ္ႏိုးခ်စ္

တစ္မိုးေအာက္မွာ
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္
ရင္ႏွစ္ကာသိမ္းထား....
အသည္းၾကားမွ
ခြဲျခားမယူ
ေ၀ဒနာထူလည္း
သူပါပဲကြယ္
ခါခါထပ္ေျပာ
မေမာေစရ
စကားလွကို
ၿပံဳးရိပ္ထင္ရစ္
ျမတ္ႏိုးခ်စ္........

*****
ဘာမွ မတင္ႏိုင္မယ့္တူတူေတာ့ အရင္တုန္းက ေရးထားတာေလးပဲ ျပန္တင္လိုက္တယ္။ ခံစားၾကည့္ၾကပါဦး။

*****

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...>>>>

ရွိေတာ့ဘူးကုန္သြားပီ...။

ေထာင္က်ေနတဲ့ျမင္း

ဒီပို႔စ္မေရးခင္ အားလံုးပဲ စိတ္အခ်ဳိးၾကနဲ႔ေနာ္..... မုန္႔၀ယ္ေကၽြးမယ္ သိလား။ =P
*****
တခုေသာ ညေနခင္းအခ်ိန္တြင္ ညေလးတစ္ေယာက္ ဖုန္းတစ္လံုးျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘေလာ့ဂါမမမ်ားႏွင့္ ဦးဦးမ်ားဆီသို႔ ဒီတစ္ပါတ္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အားလံုး ဆံုေတြ႕ၿပီး တစ္ေနကုန္ ေလွ်ာက္လည္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။
“ဟယ္လို ဦး.... လား၊ ညေလးပါ ဒီတနဂၤေႏြ အားလားဟင္၊ ညေလးတို႔ေတြ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီေလာက္ ဘုရားတက္ၿပီး ေလွ်ာက္လည္ၾကမလို႔၊ အင္း ဒါဆိုလဲ ဒါပဲေနာ္”
“ဟယ္လို မ...... လား၊ ညေလးတို႔ေတြ ဒီတနဂၤေႏြ ေလွ်ာက္လည္ၾကမလို႔ေလ၊ က်န္တဲ့သူေတြလဲ ခ်ိန္းၿပီးၿပီ၊ အင္း မနက္ေစာေစာကို ၆နာရီေလာက္ ဘုရားရင္ျပင္ အေနာက္ဘက္မုခ္ကို လာခဲ့၊ လူကုန္ပဲေလ မတို႔ဖာသာ ညႇိၿပီး စုလာၾကလဲ ရတယ္၊ ညေလးကို ၀င္ေခၚလဲ စိတ္မဆိုးဘူး”


ဒီလိုႏွင့္ သူတို႔ေတြ စုရပ္တြင္ လူစံုသည္ႏွင့္ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ဘုရားကို အားပါးတရ ဖူးေျမာ္ၾကကာ လက္ယာရစ္ ၃ ပတ္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ၿပီး ေရႊတိဂံု ေျမာက္ဘက္မုခ္မွ ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း ဆင္းလာၾကသည္။ ၿပီးေနာက္ “M3 Food Center” တြင္ မနက္စာ ၀င္ေရာက္ သံုးေဆာင္ၾကပါသည္။ ဒကာခံသူမ်ားမွာေတာ့ ႏိုင္ငံႀကီး (ဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲ ေမးၾကည့္ၾကရန္) မ်ားမွ ျဖစ္ၾကေသာ ဦးကလိုေစးထူး၊ ဦးရန္ေအာင္ႏွင့္ မအိမ့္ တို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒကာခံသူရွိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ က်န္ဘေလာ့ဂါမ်ား စားလိုက္ၾကသည္မွာ ေျပာစရာမလိုေအာင္ပင္ ပန္းကန္မ်ား အထပ္လိုက္၊ ခြက္မ်ား အစီအရီျဖင့္ စားပြဲခံုျပည့္လွ်ံေအာင္ က်န္ရစ္ေနခဲ့ေလသည္။ (စကားခ်ပ္။ ။ တစ္ေနလံုး ႀကိဳက္သေလာက္စား ဒကာခံၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။)

သူတို႔ေတြ ဗိုက္တင္းကားေအာင္ စားၾကၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းၿခံထဲတြင္ ခဏတာ အပန္းေျဖရင္း ေဆာ့ကစားၾကေသးသည္။ စိန္ေျပးတမ္း၊ အတြဲခုတ္တမ္း၊ ေၾကာင္ႏွင့္ႂကြက္၊ တိုင္ဦးတန္း ႏွင့္ ၾကက္ဖခြပ္ပါမက်န္ မႀကီးမငယ္ႏွင့္ ေဆာ့လိုက္ၾကသည္မွာ ဟိုအေကာင္ ရံႈးေလာက္သည္ဟု လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကသူမ်ား ေျပာၾကသည့္တိုင္ေအာင္ အရွက္မရွိၾကပါ။ ငယ္ရြယ္သူမ်ားက ထားပါေတာ့ အသက္ႀကီးေသာ ဦးဦးဆန္း၊ ဦးကလိုေစးထူး၊ ဦးဦးေဒါင္း ႏွင့္ ဦးဦးတက္တို႔မွာ အဆိုးဆံုးျဖစ္သည္။ က်န္သူမ်ား ခဏတာ နားေနခ်ိန္တြင္လည္း မနားႏိုင္ပဲ စံုတြဲမ်ားကို လိုက္လံေခ်ာင္းၾကည့္ ေနၾကေသးသည္။ သူတို႔မို႔ မေမာမပန္း။ =P

သည့္ေနာက္တြင္ ေန႔လည္စာကို ျဖစ္သလိုပင္ လသာလမ္းမႀကီးတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ သက္သက္လြတ္ တရုတ္ထမင္းဆိုင္တြင္ အ၀အၿပဲ ၀င္တီးၾကေသးသည္။ (အဲ့ဒီဆိုင္ အရမ္းေကာင္းတယ္ သိလား၊ သက္သက္လြတ္သာ ေျပာတယ္၊ ပုဇြန္စားမလား၊ ၀က္အူစားခ်င္လား အကုန္ရတယ္၊ ဂ်ံဳေတြနဲ႔ ခ်က္ထားတာ တအားေကာင္း၊ မယံုရင္ သြားစားၾကည့္ၾက၊ ေစ်းလဲ ေတာ္တယ္) အနည္းငယ္ ေစ်းသက္သာသည့္အတြက္ စားလိုက္ၾကသည္မွာ မွာမေလာက္ျဖစ္ကာ ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တခဏအတြင္း ပန္းကန္ေဆးစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ ေျပာင္လက္ သြားေတာ့သည္။ (ဆိုင္က ပန္းကန္ေဆးရတာ သက္သာေအာင္ေလ)=D ဒီလိုႏွင့္ စားေသာက္လိုက္ၾကသည္မွာ - ဦးေဆးထူး ၅ ပန္းကန္၊ ဦးဦးဆန္း ၆ ပန္းကန္၊ ဦးတက္ ၈ ပန္းကန္၊ ဦးေဒါင္း ၅ ပန္းကန္၊ ဦးရန္ ၇ ပန္းကန္၊ ဦးေက်ာ္ေဇယ် ၆ ပန္းကန္၊ ဦးခ်မ္း ၈ ပန္းကန္၊ မ်ဳိးမ်ဳိးေက်ာ္ထြန္းႏွင့္ သန္႔သန္႔ဇင္ေအာင္ပင္ ၅ ပန္းကန္ ႏွင့္ က်န္သူမ်ား အသင့္အတင့္ ေလာက္သာ။ မမေလးမ်ားလဲ စားလိုက္ၾကသည္မွာ တစ္ေယာက္ကို ထမင္း ၄ ပန္းကန္ေလာက္ ကုန္ၾကသည္။ အလကားရတုန္း အပီတြယ္မွဟုမ်ား တြက္ထားၾကေလသည္လား ?။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ဆိုင္မွ ပန္းကန္ျပားႏွင့္ မေပးပဲ တရုတ္ ပန္းကန္လံုးေလးေတြျဖင့္ ေပးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္) =D

ထမင္း စားေသာက္ၾကၿပီးသည့္ သကာလ ဆရက္မင္းစည္းစိမ္ခံၾကရန္ မမေလးမ်ား ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္သည္ ေျပာေသာေၾကာင့္ သမၼတရံုတြင္ ၀င္ၾကည့္ၾကေသးသည္ေလ။ ဒီလူအုပ္ႀကီးအတြက္ လက္မွတ္ရရန္မွာ အေတာ္ပင္ ခဲယဥ္းလွသည္။ သို႔ေပသိ ရုပ္ရွင္မွာ ဘယ္သူမွ ၀င္မၾကည့္ၾကေသာ ပ်င္းစရာေကာင္းသည့္ ဇာတ္ကား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္မွတ္ရလြယ္ကာ ၀င္အိပ္ရန္သာ ၾကည့္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ =p

ဒီလိုႏွင့္ ရုပ္ရွင္ရံုမွ ထြက္လာၾကေသာအခါ ညေနခင္းအခ်ိန္ ၃ နာရီပင္ ထိုးလုၿပီျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ ဆာေလာင္လာၾကသည့္အတြက္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟုဆိုကာ ၃၈ လမ္းမွ YKKO တြင္ ေၾကးအိုး၀င္ေသာက္ၾကေလသည္။ ဒီတြင္လဲ ဗိုက္ကို မဆန္႔မၿပဲျဖစ္ကာ လွ်ံထြက္ က်ေလာက္ေအာင္ပင္ စားေသာက္ၾကၿပီး၊ ထပ္တခါ Dream တြင္ အေအး ၀င္ေသာက္ၾကေသးသည္။ (စေတာ္ဘယ္ရီလက္ေဖ်ာ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ သိၾကလား၊ က်န္တာေတြေတာ့ မေသာက္ျဖစ္လို႔ မသိဘူး၊ ဒရင္းမ္ေရာက္ရင္ စေတာ္ဘယ္ရီ ေပၚခ်ိန္တိုင္း စေတာ္ဘယ္ရီ ေဖ်ာ္ရည္ပဲေသာက္တယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြကို သိပ္မေၾကေအာင္ ေခ်ၿပီး၊ ႏို႔ထည့္ မလိုင္မ်ားမ်ားနဲ႔ ႏို႔ဆီထည့္ေပးထားတာ ခ်ဳိခ်ဥ္ေလး စေတာ္ဘယ္ရီ အတံုးလိုက္ေလးေတြနဲ႔ ဘယ္လို ေသာက္ေကာင္းမွန္း မသိ။ သိခ်င္ရင္ သြားေသာက္ၾကည့္ၾကေနာ္ ပိုက္ပိုက္မရပဲ အလကားေၾကာ္ျငာေပးေနတာ) =D

ၿပီးေနာက္တြင္ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ၾကရာ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ိန္အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးသည့္အတြက္ ရန္ကုန္တိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္သို႔ အမ်ား သေဘာဆႏၵအတိုင္း သြားေရာက္ လည္ပတ္ၾကသည္။ တိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ အေကာင္ပေလာင္မ်ား စံုလင္လွသည္။ မျမင္ဖူးေသာ အေကာင္မ်ား ဦးခ်ဳိရွိေသာ ၾကံ့၊ အေတာင္ပါေသာငွက္မ်ား၊ အေတာင္ခ်ဳိးထားေသာ ေဒါင္းမ်ားႏွင့္ ေရကူးတတ္ေသာ ဖ်ံမ်ားပင္။ တခ်ိန္တုန္းက ကမာၻကသိေအာင္ ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ရန္ကုန္တိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္ႀကီးကား ယခုထက္ထိ သစ္လြင္၊ လွပ၊ စိမ္းလန္း စိုေျပ ေနဆဲပင္ ရွိေနေသးသည္။ ဟိ

မမေလးတို႔ ေရွ႕မွ ေလွ်ာက္ကာ ဦးဦးမ်ား ေနာက္မွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ပါလာၾကေလသည္။ မမေလးမ်ားမွာ မျမင္ဖူးသည့္ အထူးအဆန္းမ်ား ျမင္ေတြ႕ရသည့္အတြက္ “ဟယ္...” “ဟင္...” ႏွင့္ တအံ့တၾသျဖစ္ကာ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကရာ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ဘာညာေလးမွ
“ဟယ္ ျမင္းႀကီးေတြ ေထာင္က်ေနတယ္ေတာ့.....”
ဟု အလန္႔တၾကား တအံ့တၾသ ႏွင့္ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ ေအာ္လိုက္သံေၾကာင့္ ဦးဦးမ်ားႏွင့္ မမေလးမ်ား အေျပးလာကာ သူမ လက္ညႇိဳးညႊန္ျပရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ၾကရာတြင္။ ျမင္းက်ားႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္...

သူမေျပာသည္ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ ေခတၱခဏ ေၾကာင္သြားၾကၿပီးမွ စဥ္းစားလိုက္ ျမင္းက်ားႀကီးမ်ားကို ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ ရီလို္က္ၾကရသည္မွာ အူတက္မတက္ပင္။
“ဟား.... ဟား... ဘာညာတို႔ေတာ့ လုပ္ခ်လို္က္ျပန္ၿပီ”
“ဟင္း.... ဟင္း.... ဘာညာေလးကေတာ့ေလ”
“ဟတ္...ဟတ္...ဟတ္.... ဘာညာေပါက္စ ျဖစ္ရမယ္”
“ဟိ.... ဟိ..... ဘာညာေလး ျမင္းေထာင္က်ေနတယ္ ဟုတ္လား”
“ဟာ... ဟ ကယ္ပဲ ဘာညာေရ၊ ညည္းေျပာသလိုပဲဟ”
“ေအး ငါလဲ ခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္”
“ေကာင္းလိုက္တဲ့ မွတ္ခ်က္ဟာ နာေတာ့ ေစ့ေစ့ေတြးေလ ေပၚေလပဲ”
“ေဟ့ေရာင္ နာလဲ ခုမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေတာ့တယ္ ဟီ ဟိ”
အသီးသီး ဤသို႔ မွတ္ခ်က္မ်ားပင္ ခ်ရေလသည္။

ဟိ ဘာလဲဟင္ သိၾကလား။ သိတဲ့သူမ်ား ေျဖၾကပါကုန္။
*****
မသိၾကဘူးေျပာလို႔ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ျပန္ျဖည့္ေပးထားပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ေလးပါ အနည္းငယ္ ျပင္လိုက္တယ္။ =P ညေလးက ဟာသေလး တစ္ေၾကာင္းေလာက္ကို မနည္းေရာက္ေအာင္ ဆြဲယူလာရတယ္။ ဟင့္ တစ္ေၾကာင္းတည္းဆို တိုၿပီး ပို႔စ္နည္းေနလို႔...
ဒီစာေၾကာင္းေလးကို ဟိုေန႔က ဖတ္ျဖစ္တဲ့ “ဇ၀နရဲ႕ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား” ၀တၳဳထဲက ရပါတယ္။ =D
ဤတြင္ ညေလး၏ဇာတ္လမ္း ၿပီး၏။ မရီရရင္လဲ ေမတၱာပို႔ၾကပါကုန္။

*****

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...>>>>

ရွိေတာ့ဘူးကုန္သြားပီ...။

Alphabet of Happiness

A--Accept
Accept others for who they are and for the choices they've made even if you have difficulty understanding their beliefs, motives, or actions.

B--Break Away
Break away from everything that stands in the way of what you hope to accomplish with your life.

C--Create
Create a family of friends whom you can share your hopes, dreams, sorrows, and happiness with.

D--Decide
Decide that you'll be successful and happy come what may, and good things will find you. The roadblocks are only minor obstacles along the way.

E--Explore
Explore and experiment. The world has much to offer, and you have much to give. And every time you try something new, you'll learn more about yourself.

F--Forgive
Forgive and forget. Grudges only weigh you down and inspire unhappiness and grief. Soar above it, and remember that everyone makes mistakes.

G--Grow
Leave the childhood monsters behind. They can no longer hurt you or stand in your way.

H--Hope
Hope for the best and never forget that anything is possible as long as you remain dedicated to the task.

I--Ignore
Ignore the negative voice inside your head. Focus instead on your goals and remember your accomplishments. Your past success is only a small inkling of what the future holds.

J--Journey
Journey to new worlds, new possibilities, by remaining open-minded. Try to learn something new every day, and you'll grow.

K--Know
Know that no matter how bad things seem, they'll always get better. The warmth of spring always follows the harshest winter.

L--Love
Let love fill your heart instead of hate. When hate is in your heart, there's room for nothing else, but when love is in your heart, there's room for endless happiness.

M--Manage
Manage your time and your expenses wisely, and you'll suffer less stress and worry. Then you'll be able to focus on the important things in life.

N--Notice
Never ignore the poor, infirm, helpless, weak, or suffering. Offer your assistance when possible, and always your kindness and understanding.

O--Open
Open your eyes and take in all the beauty around you. Even during the worst of times, there's still much to be thankful for.

P--Play
Never forget to have fun along the way. Success means nothing without happiness.

Q--Question
Ask many questions, because you're here to learn.

R--Relax
Refuse to let worry and stress rule your life, and remember that things always have a way of working out in the end.

S--Share
Share your talent, skills, knowledge, and time with others. Everything that you invest in others will return to you many times over.

T--Try
Even when your dreams seem impossible to reach, try anyway. You'll be amazed by what you can accomplish.

U--Use
Use your gifts to your best ability. Talent that's wasted has no value. Talent that's used will bring unexpected rewards.

V--Value
Value the friends and family members who've supported and encouraged you, and be here for them as well.

W--Work
Work hard every day to be the best person you can be, but never feel guilty if you fall short of your goals. Every sunrise offers a second chance.

X--X-Ray
Look deep inside the hearts of those around you and you'll see the goodness and beauty within.

Y--Yield
Yield to commitment. If you stay on track and remain dedicated, you'll find success at the end of the road.

Z--Zoom
Zoom to a happy place when bad memories or sorrow rears its ugly head. Let nothing interfere with your goals. Instead, focus on your abilities, your dreams, and a brighter tomorrow.

*****

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...>>>>

ရွိေတာ့ဘူးကုန္သြားပီ...။

ဘေလာ့ဂ္စံအိမ္

ညေလး ဒီပို႔စ္မေရးခင္ အရင္ဆံုး ေျပာခ်င္တာက ဘာလို႔ ဒီနံမယ္ ေပးျဖစ္လဲဆိုတာပါ။
အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ “ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕စံအိမ္” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတာ တပါတ္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးထဲမွာ မစဥ္းစားမိေသးဘူး။ မေန႔က ဖတ္ေနရင္းနဲ႔မွ ညေလးတို႔ေတြ ဘေလာ့ဂ္ ေရးေနၾကတာကို ေတြးမိသြားၿပီး ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမင့္ျမတ္တယ္ လို႔ေတာ့ မသံုးပါဘူး၊ ကိုယ္တိုင္က ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ မခံစားရေသးလို႔ပါ။ :)
*****
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆိုတာ ဘုန္းႀကီးေတြ သီတင္းသံုးတဲ့ေနရာကို ေခၚေပမယ့္ အိမ္ပဲမဟုတ္လား။ ငွက္ေတြေနတဲ့ ေနရာကို အသိုက္လို႔ေခၚေပမယ့္လဲ အဲ့ဒီအသိုက္ဟာ ငွက္ကေလးေတြေနတဲ့ အိမ္ပဲေပါ့။ ျခေသၤ့ေတြ၊ က်ားေတြ၊ က်ားသစ္ေတြက်ေတာ့ ဂူထဲေအာင္းၾကတယ္၊ သူတို႔ေနတဲ့ဂူကလဲ အိမ္ပဲ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ႂကြက္၊ ျခနဲ႔ ပုရြက္ဆိတ္ေတြက တြင္းထဲေနၾကတယ္၊ သူတို႔ေနတဲ့ တြင္းဟာလဲ အိမ္ပါပဲ။ တြင္း၊ အသိုက္၊ ဂူ စတာေတြကို ၿခံဳၿပီးသံုးရင္ သူတို႔ေနၾကတဲ့ အိမ္ေလးေတြပဲေလ။ လူေတြေနေတာ့လဲ လူေနအိမ္ေပါ့ေနာ့။
ခု က်မတို႔ေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ အိမ္ေလးေတြ ကိုယ္စီရွိေနၾကၿပီေလ.....

က်မတို႔ေတြ စစဦးဆံုး အိမ္ေလးေဆာက္ဖို႔ အႀကံရတဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက အင္တာနက္ေပၚတက္ရင္ ေလလြင့္ေနတဲ့လူလိုပဲ၊ ေရာက္ရာေပါက္ရာ ေလွ်ာက္သြားေနမိတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာ ေနရာအႏွံ႔လဲ ေရာက္ပါရဲ႕ ခ်က္ရြမ္း(ဇရပ္)တို႔၊ ဖိုရမ္တုိ႔ေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ ခဏတာ လည္ပတ္ရင္းနဲ႔ ေတြ႕ၾကတဲ့သူေတြ အခ်င္းခ်င္း အလာပ၊ သလာပ ေျပာဆိုၾကတာ။ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ ရင္းႏွီးလာၾကတယ္။ ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ ဖလွယ္ၾကတယ္၊ ေမးလ္ပို႔ၾကတယ္၊ အရမ္း ခင္မင္တယ္ဆိုလို႔ သိပ္မရွိသေလာက္ပဲ ၾကာရင္ ေမ့ေပ်ာက္ သြားၾကတာ မ်ားတယ္၊ ညေလးဆို နစ္ခ္ေတြေတာင္ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ လူမ်ားေတာ့ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႕၊ စိတ္ညစ္ဖို႔လဲ ေကာင္းတယ္။ ေဆြးေႏြးၾက၊ ခင္လို႔မင္လို႔ စေနာက္ၾကတာ ေပ်ာ္ေပမယ့္၊ လြန္သြားတဲ့ခါ ျငင္းခုန္ၾက၊ ရန္ျဖစ္ေနၾကတာေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ထဲကလူေတြ ဖိုရမ္ေပၚမွာ ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ သူေတြကို ေပၚမလာ အေတာ္ၾကာရင္၊ ေပ်ာက္ေနၾကရင္ သူတို႔နဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ရာ ခက္ခဲၾကတယ္ေလ။

ခုေတာ့ က်မတို႔ေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ဟန္က်ေနၾကၿပီေပါ့။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကို စိတ္ႀကိဳက္ ဖန္တီးယူရတာဟာ အိမ္ေလးတစ္လံုး ေဆာက္ေနရတာနဲ႔ တူမေနဘူးလား။ အစဦးမွာ ဘာမွမရွိတဲ့ အခြံေလးကို အရင္ဆံုး ဖန္တီးယူၾကရတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အထဲမွာလိုအပ္တဲ့ ပစၥည္း ပစၥယေတြကို တပ္ဆင္ၾကတာေလ။ အျပင္ေလာကမွာလဲ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အိမ္ေလး(အခြံ) ၀ယ္ၿပီးသြားရင္ အထဲမွာ လိုအပ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာဂေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ ၀ယ္ယူ တပ္ဆင္ၾကရတယ္ ဟုတ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ လိုခ်င္တာေလးေတြ၊ လိုေနတာေလးေတြ၊ ျဖည့္ခ်င္တာေလးေတြ၊ တပ္ခ်င္တာေလးေတြကို တပင္တပန္း ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ရေအာင္ လုပ္ယူၾကရတယ္။ မသိရင္ သိတဲ့လူကို ေမးျမန္းရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြရဲ႕ အိမ္ေလးေတြကို သြားလည္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အိမ္ေလးေတြကို အလည္အပတ္ သြားႏိုင္ေအာင္လဲ အိမ္လိပ္စာေလးေတြ ၫႊန္ေပးထားၾကေသးတယ္ မဟုတ္လား။

ခု က်မတို႔ ဖန္တီးယူထားၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္တယ္ေလ၊ ကိုယ့္ေျခ ကိုယ့္လက္ပဲ၊ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၊ ေရးခ်င္တာေရး၊ ေျပာခ်င္တာေျပာ (ယဥ္ေက်းဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့) မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္အိမ္ကို ဧည့္သည္ ဘယ္လာေတာ့မလဲ ေနာ့။

ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေရးသူေတြရဲ႕ စိတ္ေန စိတ္ထားကိုပါ ခန္႔မွန္း ႏိုင္ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ တည္ေနရာေတြ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေရာက္ေနသူေတြဆီက သူေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လူမႈဆက္ဆံေရး၊ ေနထိုင္ စားေသာက္ပံုေတြက အစ သိရွိ ႏိုင္ၾကတယ္ေလ။ အမ်ားစုက စိတ္ခံစားမႈ၊ ပါတ္၀န္းက်င္ အေျခအေန၊ ေနထိုင္ပံု၊ ရသစာ၊ ၀တၳဳတို၊ သုတစာေတြ ေရးတတ္ၾကတယ္။ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ေရးတဲ့သူလဲ ရွိတယ္ (နည္းပါတယ္)။ မိမိခံစားေနရတာေတြ၊ ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ ဗဟုသုတေတြကို ကဗ်ာနဲ႔တစ္မ်ဳိး၊ စာနဲ႔တစ္ဖံု ဖန္တီး ေရးဖြဲ႕တတ္ၾကတာ ေတာ္ပါေပတယ္ လို႔ပဲ ေျပာတတ္ေတာ့တယ္။
အိမ္ရွင္က စိတ္ညစ္ေနလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မအားလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ကို လွည့္မၾကည့္ပဲ ပစ္ထားတာ ၾကာေနရင္လဲ သူ႔အိမ္ေလးကို သြားလို႔ သတိရေၾကာင္း၊ ေပ်ာက္ေနေၾကာင္း၊ စာေတြ ဆက္ေရးဖို႔ အေၾကာင္းနဲ႔ က်န္တာေတြကို မွာထားခဲ့ ႏိုင္ေသးတယ္။ အရင္လို ဘယ္နား သြားရွာရမွန္းမသိ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေနာ္ (အရမ္းေကာင္းတာပဲ)။ အိမ္ရွင္ေလး စိတ္ပါလာတဲ့တစ္ေန႔ သူ႔အိမ္ေလးကို သူျပန္လာဦးမွာပါ (ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ)။ အနည္းဆံုး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ျပန္လာဦးမွာပါေလ။ ဘယ္ေလာက္ႀကီး စိတ္မပါဘူး ေျပာေျပာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူျပန္လာမွာပါ (ေမွ်ာ္ေနၾကမယ္ေနာ္)။

ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ မိမိ တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လပ္စြာ ေပါက္ကြဲထြက္လို႔ရတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခု၊ သူတစ္ပါးကိုပါ မိမိရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေလးေတြ ေ၀မွ်ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုပါ။ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ေရးသားထားၾကတဲ့ စာေတြ မလြတ္ကင္းရင္ တရားစြဲလို႔ရလား ဆိုေတာ့ (ညေလးမသိပါ)။ ဒါေပမယ့္ မိမိရဲ႕ အိမ္ေလးထဲမွာ မိသားစုနဲ႔၊ ေမာင္ႏွမေတြ အခ်င္းခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဥပေဒနဲ႔ မလြတ္ကင္းတာေတြ ေျပာမိ ဆိုမိၾကမွာပဲေလ၊ ဟုတ္ဘူးလား။ ဘယ္သူက လာၿပီး တရားစြဲသလဲ။ အိမ္တိုင္းမွာ CCTV နဲ႔ Microphone ေတြ တပ္ထားတာမွ မဟုတ္တာ၊ လြတ္လပ္တယ္ ဟုတ္။ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြထဲမွာ ကိုယ္ခံစားခဲ့ရတာေတြ၊ သူမ်ားတကာေတြ ခံစားေနၾကရတာေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ အမ်ားသိေအာင္ တင္ျပၾကတယ္၊ ေ၀မွ်ၾကတယ္၊ ဒါေတြကို ဘယ္သူက ဘယ္ပုဒ္မနဲ႔ တရားစြဲမလဲ (က်မတို႔ေတြ ကိုယ့္အိမ္ေလးထဲမွာ လံုၿခံဳစြာနဲ႔ စကား ေျပာေနၾကတာေပါ့ ေနာ့)။

ဒီလိုဆိုရင္ ေခါင္းစဥ္ကို “ဘေလာ့ဂ္အိမ္” လို႔ေပးရင္ ရၿပီမဟုတ္လား ဘာလို႔မ်ား “ဘေလာ့ဂ္စံအိမ္” လို႔ ေပးထားသလဲ ေမးရင္ (ရွင္းျပမွာပါ)။ ပိုၿပီး အသက္၀င္သလိုပဲ၊ နားေထာင္လို႔လဲ ပိုေကာင္းသြားတယ္။ ပိုၿပီး ၿပီးျပည့္စံုသြားေအာင္ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးက စံျပဳေလာက္ေအာင္၊ စံညႊန္းေလာက္ေအာင္၊ စံထားေလာက္ေအာင္ လွပသေလာက္ အသက္၀င္လွတဲ့ အိမ္ကေလးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။
“ဟယ္ ဘေလာ့ဂ္ေလးက လွလိုက္တာ”
“ေအး... ဟုတ္ပါရဲ႕၊ စာသားေလးေတြလဲ ေကာင္းတယ္ဟ”
“ဟာ... ဒီလိုမ်ဳိးေလး တစ္ခုေလာက္ လိုခ်င္လိုက္တာ”
“အင္း... ေတာ္ၾကပါေပတယ္”
“ဘယ္လိုလူမ်ဳိးပါလိမ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဖန္တီးႏိုင္တယ္ေနာ္”
“အယ္... ဒါေလးက် တစ္မ်ဳိးေလး ေတာ့”
“ဟင္... ဒါလဲ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ လွတာပဲ”
ဒီလို ဒီလိုမ်ဳိး မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရလာရင္ သေဘာက်ၾကမယ္ ထင္တယ္ေနာ့......

စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ စံစားေနရရင္ (ခံစားေနရတယ္ မသံုးခ်င္ဘူး၊ ဒုကၡကိုမွ ခံစားရတယ္သံုးပါတယ္)၊ မိမိရဲ႕ေနရာေလးမွာ ေနထိုင္ေပ်ာ္ေမြ႕ေနရင္ “စံအိမ္” လို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္ (“အရွင္ဆႏၶာဓိက” ကေတာ့ ဒုကၡေ၀ဒနာေတြကို ခံစားရတယ္၊ သုခေ၀ဒနာကိုမွ စံစားရတယ္တဲ့။ ရွင္းေအာင္ေျပာရင္ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ခံစားရတယ္၊ ေကာင္းက်ဳိးေတြဆို စံစားရတယ္ တဲ့)။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေတြပဲ ဆက္လက္ စံစားေနႏိုင္ေအာင္ ၿပီးေတာ့ ေနာက္လူေတြ စံအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ျပခ်င္တယ္ေလ။ ေရွ႕က နည္းျပေတြ ေကာင္းမႈလဲပါတာေပါ့။ ေရွ႕က စံနမူနာ ျပသြားၾကတဲ့ လူေတြကို ေမတၱာပို႔ၾကပါကုန္.....။ ဒူ.... ေ၀.... ေ၀.....။

က်မရဲ႕ အင္တာနက္ေပၚ ေဆာက္ထားတဲ့ “ဘေလာ့ဂ္စံအိမ္” ေလးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာရင္း၊ ခံစားမႈေလးေတြ ေ၀မွ်ရင္း၊ ပညာရပ္ေလးေတြ ဖလွယ္ၾကရင္းနဲ႔ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ “စံအိမ္” ေလး ျဖစ္ေအာင္ အစဥ္အၿမဲ သစ္လြင္ေနေအာင္ လုပ္ေဆာင္ထားခ်င္ပါတယ္.....။ လာသမွ် ဧည့္သည္မ်ားကိုလဲ ေဖာ္ေရြ ပ်ဴငွာစြာ ဆက္ဆံ ေျပာဆိုသြားမွာပါ (ယဥ္ေက်းစြာနဲ႔ေပါ့)။ အားလံုးကိုလဲ ေႏြးေထြး လိႈက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုေနပါတယ္။ “စံအိမ္” ေလးဆီကို က်မ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ပို႔စ္အတင္ က်ဲသြားခဲ့ရင္လည္း နားလည္ ေပးႏိုင္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။
*****
ညေလးဆို တစ္ေန႔ တစ္ေခါက္ေလာက္မွ မ၀င္ရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီ၊ အိမ္ေလးကို လွသထက္ လွေအာင္ ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္ရမလဲ၊ ဘယ္လိုေဆးေရာင္ ျခယ္ရင္ ေကာင္းမလဲနဲ႔ အၿမဲ ေတြးေနမိ တတ္တယ္။
“စံအိမ္” ေလးထဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကတာမ်ား.......
တစ္ခ်ဳိ႕ေတြဆို ထမင္းေမ့၊ ဟင္းေမ့ ကလိတတ္ၾကေသးတယ္ (သတင္းၾကားတာပါ)။ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြလဲ အလုပ္ပ်က္၊ အကိုင္ပ်က္ (အိမ္ေတာင္ အလုပ္ေတြ ယူလုပ္ၾကရတယ္ ဆိုပဲ)။ :P
*****
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ လိႈက္လွဲတဲ့ ခင္မင္မႈမ်ားစြာကို က်မ အစဥ္အၿမဲ ငံ့လင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာပါ။ ေကာ္မက္ေလး (ဘေလာ့ဂါတို႔ရဲ႕ အသက္) ေတြ၊ စီေဘာက္စ္က Message ေလးေတြ ဖတ္ရတာ က်မ တအားေပ်ာ္ပါတယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္လဲ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ “စံအိမ္” ေလးေတြကို လည္ပတ္ ေရာက္ရွိ ေနဦးမွာပါ။ က်မရဲ႕ “စံအိမ္” ေလးထဲကို သူငယ္ခ်င္းတို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္တဲ့ခါမွာ မႀကိဳက္တာ၊ စိတ္ထဲ သေဘာ မေတြ႕တာမ်ား ရွိခဲ့ရင္လဲ ေ၀ဖန္ခဲ့ အႀကံေပးခဲ့ ႏုိင္ပါတယ္။ ေကာင္းမြန္ေသာ ျပဳျပင္မႈမ်ားျဖစ္ဖို႔ အႀကံေကာင္း ေပးတယ္လို႔ သေဘာထား သတ္မွတ္ၿပီး ဂရုတစိုက္နဲ႔ ျပဳျပင္သြားမွာပါ။

အားလံုးကို အစဥ္ ခင္မင္ေလးစားလွ်က္..........

*****

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...>>>>

ရွိေတာ့ဘူးကုန္သြားပီ...။

ေက်းဇူးပါခ်စ္ေမေမ

ကိုးလလြယ္လွ်က္ ဆယ္လမဖြားခင္
ခ်ိန္တြင္းမွာပင္ ခ်ဥ္၊ ဖန္၊ စပ္၊ ခါး
စားခ်င္ျငားလည္း
ေမေမ့ရင္ေသြး ရတနာေလး
ထိခိုက္မိမွာ စိုးမိေသးသည္
ပူပန္ေနရ ေမ့ဘ၀။

အသက္လုကာ ဆယ္လဖြားၿပီး
ေမ၏ရင္ေသြး နီတာရဲေလး
ႏုေထြးမ်က္ႏွာ ျမင္ရခ်ိန္မွာ
ေမာသမွ်လန္း ပန္းသမွ်ေျပ
ေ၀ဒနာေပ်ာက္ကာ ႏို႔ခ်ဳိတိုက္ေကၽြး
ရီေမာေပ်ာ္ရႊင္ ေမ့ရုပ္သြင္။

ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ဖခံုးလက္ႏွစ္သစ္
လူျဖစ္ခါစ ခ်ိန္ခါမွသည္
ေလးဘက္ေထာက္စမ္း
လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ
ပီတိကေလး ခ်စ္ဖြယ္ေလးအား
ခလုတ္မထိ မၿငိရေအာင္
ပူပန္စိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေသာ
ေအးျမေမတၱာ ေပးစြမ္းပါသည့္
လမင္းပမာ ေမ့မ်က္ႏွာ။

ေက်ာင္းတက္စရြယ္ ေမ့ကေလးငယ္
အားငယ္မွာကား စိုးေသာ္ျငားလည္း
ပညာတတ္ႀကီး ေမ့သမီးဟု
ေျပာစမွတ္တြင္ က်န္ရစ္ေလေအာင္
နည္းေပးလမ္းျပ ဆံုးမတတ္ေသး
ေက်းဇူးႀကီးေပ တို႔ေမေမ။

သားသမီးဆိုး မပစ္ရိုးဟု
ဆိုရိုးစကား တကယ္ရွိခဲ့သည္
မွန္ပါေပ၏ မွန္ေပ၏။
လူမႈ၀န္းက်င္ နယ္ပယ္အတြင္း
သက္ဆင္းက်င္လည္ သမီးငယ္အား
ဘ၀အသိ ထပ္ရွိဖို႔ရာ
နည္းလမ္းစံုျဖင့္ ညႊန္ျပခဲ့သည့္
စမ္းေရပမာ ေမ့ေမတၱာ။

သက္ရြယ္ႀကီးရင့္ ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း
မ်က္စိထဲ၀ယ္ ကေလးငယ္ဟု
ထင္မွတ္ယူစြဲ ပူပန္ကဲကာ
ဖြဖြမွာၾကား စိုးရိမ္တတ္ေသာ
ေမ့စကားမ်ား နား၀ယ္ၾကားကာ
သမီးကညာ လိုက္နာေနေၾကာင္း
စာေရးတဖံု၊ ဖုန္းျဖင့္တသြယ္
ေျပာခဲ့ပါသည္
ခ်စ္လွစြာေသာ.........
ေမေမ စိတ္ေအးရေစသား။
ေမေမ က်န္းမာပါေစသား။
ေမေမ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစသား။

*****

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...>>>>

ရွိေတာ့ဘူးကုန္သြားပီ...။